Heeeeele tijd geleden

Joehoeeee,

Het is misschien een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven, maar dat betekend niet dat ik niet meer leef:)! Ik heb het juist veel te druk met andere leuke dingen hier, waar ik nog steeds elke dag van geniet. Ik wil er eigenlijk helemaal niet aan denken, maar het aftellen is bij iedereen hier nu echt begonnen... Er zijn er zelfs al 2 richting huis vertrokken. Op de een of andere manier merk je deze spanning ook in de groep. Aan de andere kant maakt dit de groep alleen nog maar hechter. Oke, ik wil hier eigenlijk ook helemaal niet over praten, dus daarom begin ik maar weer te schrijven over alle avontuurtjes wat ik hier weer heb beleefd.

De lente is nu ook in Zweden begonnen, afgelopen weken hebben we zonnige dagen gehad. Maar ook natuurlijk dagen met hele dag bewolking in regen. Niks geks voor ons dus, als Nederlanders:).
Een aantal weken geleden (tijdens de Paasdagen) zijn Remco’s en mijn ouders een aantal daagjes op bezoek geweest hier in Zweden. Ze hadden een vakantiehuisje geboekt op Öland, het eiland hier dichtbij. Het was voor 8 personen, zodat we ook onze vrienden uit konden nodigen.
De planning was dat onze ouders rond 6 uur ’s avonds hier aan zouden komen met de auto. Dus Remco en ik dachten dat we na school nog genoeg tijd hadden voor een powernap (aangezien we uiteraard de avond ervoor uit waren geweest), om schoon te maken, onze spullen te pakken, etc. Maar toen kreeg Remco plots een appje om 4 uur dat onze ouders voor de deur stonden. ‘We staan voor jullie huis’. Het was echt... Heel onwerkelijk en raar. Maar het voelde zo goed om papa en mama weer een knuffel te geven. De auto was volbeladen met boodschappen en drank.
We hebben ze onze kamer laten zien (eigenlijk dus Remco’s kamer) en de rest van de studentenwoning. In het begin had ik een erg vreemd gevoel. Je wilt zoveel vertellen van al die dingen wat je meemaakt hier en wat er gaande is, maar op dat moment weet je gewoon niet meer wát je moet zeggen. Gelukkig was dit niet voor lange tijd. Na een aantal uur, voelde het gewoon of onze ouders al deze 3 maand er elke keer gewoon bij waren en we niet weg zijn geweest. Ze hebben al onze vrienden hier ontmoet, wat natuurlijk een goede les was voor hun Engels.
We hebben onze ouders het bekende Espressohouse laten zien, waar Ellen (Remco’s moeder), he-le-maal fan van is, de stad, de kerk en natuurlijk dé trots van Kalmar; het kasteel. Tijdens ons bezoekje aan het kasteel kwamen we nog weer andere vrienden tegen die onze ouders konden ontmoeten. Gezamenlijk hebben we toen nog gezellig wat gedronken.
Waar ik achteraf een beetje spijt van heb is dat we onze ouders niet de natuur hebben laten zien hier. Ik ben laatste tijd gezamenlijk met Martin aan het hardlopen en hij laat mij echt de mooiste plekken zien van Kalmar. Zó jammer dat ik dit niet eerder wist, want ik weet zeker dat mama hier 100% verliefd op zou worden (i.v.m. de zee).
Zondags, eerste Paasdag, kwamen Desirée, Martin, Jürgen en Gabriël bij ons eten. We hebben gegourmet, wat voor hun nog een grote verassing was. De sfeer zat er goed in, Ellen schonk de wijntjes maar bij en de biertjes gingen ook als een lopende band. We hebben de avond afgesloten met zijn allen door gezellig drankspellen te spelen. Ook onze ouders hadden de regels snel door en deden vrolijk mee. Ik kan wel 100 keer uitleggen en vertellen dat het echt super gezellig was, maar ik denk dat deze avond echt één van de hoogtepunten was hier op mijn buitenlandse studie.
De dag erna hebben we met zijn allen ontbeten en hebben we een korte wandeling gemaakt in Öland.
Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan... Natuurlijk kwam het moment ook dat we onze ouders, voor een 2e keer, gedag moesten zeggen. Ik dacht eerst dat ik hier weer erg moeite mee zou krijgen, maar nu voelde het eigenlijk gewoon ‘goed’. Onze ouders weten nu wat voor mensen we om ons heen hebben, hoe close onze groep is, waar we leven, waar we boodschappen doen, etc. etc. Ze konden ons met een gerust hart weer ‘achterlaten’.
Na ons bezoek van onze ouders hadden we een aantal dagen erna alweer Sea Battle. Dit was het event op een groot cruise schip met 2500 andere studenten van de ESN organisatie. Zo was er, bijvoorbeeld ESN Denemarken, ESN Zweden, ESN Estland, etc. We vaarden van Stockholm naar Talin (Estland) en weer terug. Ik heb echt mijn ogen uitgekeken; ik wist dat een cruise schip groot is en super mooi, maar dit was echt bi-zar. Alles was er; restaurant, sauna, jacuzzi, clubs, barren, snackbar, supermarkt, theaterzaal, etc. en 9!!! verdiepingen. We hebben de sauna, het stoombad en de jacuzzi uitgeprobeerd, we hebben de eerste avond een buffet aangeboden gekregen, we zijn uit eten geweest op het schip, we hebben gedronken, we hebben gefeest, we hebben gedanst en we hebben gelachen.
De slaapkamers van onze groep zat allemaal in dezelfde gang, dus we waren allemaal buren van elkaar. Er waren allemaal activiteiten te doen in de avond, zoals karaoke, diverse quiz’s, salsa dansen, voorstellingen, show’s en ga zo maar door. Het was erg gezellig en ik heb ook veel nieuwe mensen ontmoet, waaronder een aantal Nederlanders.

Dit weekend, donderdag tot zondag, was er Smalandsfestival hier in Kalmar. Je kunt het vergelijken met de Boeskool, volop feest dus. Er was op vrijdag een beachvolleybal toernooi. Je kon je inschrijven als man-man, vrouw-vrouw, en gemixt; man-vrouw. Ik had mij samen met Daria, een Duits meisje, ingeschreven en met Martin.
Heel verstandig was ik die donderdagavond thuis gebleven en vroeg naar bed gegaan, omdat ik fit wou zijn voor de beachvolleybal. De wekker ging om 8 uur en er viel echt een hele zee naar beneden. Het regende echt ongelofelijk hard. Daria had al mooie regenpakken voor ons in elkaar gezet van vuilniszakken. Stiekem hoopte ik dat het afgelast zou worden, maar er werd gezegd; slecht weer bestaat niet met beachvolleybal, alleen een jammere houding en niet de juiste kleding...
Net op het punt toen Martin, Daria en ik wouden vertrekken werden we toch bericht dat het niet door ging. De man-man en vrouw-vrouw zou 15:00 die dag plaatsvinden en de mix op zondag.
Jammer genoeg was Daria niet meer beschikbaar om 15:00, dus kon ik niet meer spelen die dag.

Zaterdags hadden we onze Dutch Culture Day! Samen met Peter, Rico, Remco en ik hebben we typisch Nederlands voedsel bereidt en een humoristische presentatie in elkaar gezet. We hebben veel positieve reacties gehad. Natuurlijk is Nederland dan ook het perfecte land om over te vertellen; drugs, hoeren, etc.
Die ochtend ging om 9 uur onze wekker en vertrokken we om 10 uur naar Rico om de laatste voorbereidingen te maken.
We begonnen onze presentatie met een speech van ‘King Remco’. Vervolgens werd het lied ‘Meisjes van de nacht’ op gezet, en kwamen Peter en ik tevoorschijn achter het raam. Peter stond achter mij met allerlei rode fietslampjes die hij boven mij hield en ik... Was inderdaad op een overdreven manier hoer aan het spelen. Het was een perfecte start van de presentatie, want natuurlijk hadden we gelijk de aandacht van iedereen en werd er veel gelachen.
We hebben koekhappen en spijkerpoepen gespeeld, we hebben gedanst en we hebben de presentatie afgesloten met ‘Woonboot’; door op de grond te zitten en met zijn allen te roeien.
Verder was het die dag de verjaardag van Maxime en hebben we hem een mooie Nederlandse schort aangeboden, een oranje slinger en rood-wit-blauwe haren.

De dag hebben we afgesloten met het verjaardagsfeestje van Maxime. We hebben hem een spiegel gegeven met daarboven de tekst: ‘Wanted’. Hier is nog een grappig verhaal over. Maxime was op een avond zo dronken dat hij voor een politieauto van de fiets viel. Hij heeft die nacht moeten overnachten in de cel. Door deze gebeurtenis is hij natuurlijk aardig de klos, want iedereen zit hierover te ouwhoeren.
Daarna zijn we met zijn allen uitgeweest. Maar ook dit keer waren Martin en ik verstandig, door op tijd naar huis te gaan, i.v.m. de mix beachvolleybal. Dit vond om 12 uur plaats. En wat was het een leuke dag gisteren.
Het was perfect beachvolleybal weer. Weinig wind en zon. Niet te warm en niet te koud. Er was een barbeque en gratis drinken. Alles was echt super goed geregeld. Wel was ik even vergeten hoe ontzettend vermoeiend en zwaar beachvolleybal is. Ik was helemaal kapot die avond en heb nog steeds een lekker verbrand hoofd. Martin en ik hebben niet gewonnen, maar we hebben samen wel heel goed gespeeld.

Verder klinkt dit natuurlijk hardstikke leuk en gezellig, maar Remco en ik zijn ook druk bezig geweest met school. We hebben nu een independent research project, waarbij we gaan onderzoeken hoe de Zweedse scholen omgaan met begaafde kinderen. Hiervoor moeten we interviews afnemen en observaties op basisscholen uitvoeren.
Daarnaast ben ik nu heel erg druk met het trainen voor de Zweedse volley kampioenschappen in Vaxjo, wat ik 8 en 9 mei heb. Remco is dan een week naar Marocco. Hoe ik dit 5 dagen zonder hem ga overleven weet ik nog niet, maar gelukkig zijn Martin en Jürgen er nog:).

Ik zou binnenkort nog even wat foto’s (en als het lukt video’s van de beachvolleybal) toevoegen, zodra ik deze binnenkrijg.

Hej dåååååå! Tot de volgende keer.